۱۳۹۱ مهر ۵, چهارشنبه

چرا افرادی مثل مرتضوی آزادند و مادران پارک لاله در زندان؟



"مادران پارک لاله"، طی بیانیه‌ای به صدور حکم سه سال زندان و بازداشت چند تن از اعضای این کمپین اعتراض کرد.

سکانس اول: زنانی که بعد از چند ماه به ملاقات فرزند، همسر و یا دیگر خویشان خود میروند، اما در آن لحظه یک "پاسدار"، ساکی حاوی لباس و کمی خرت و پرت دیگر را به سمتشان گرفته است میگوید: اعدام شد.
سکانس دوم: وزیر اطلاعات در مجلس اعلام میکند موضع رسمی ما این است، کسانی که دستگیر شده‌اند برانداز نیستند. اما زنانی هستند که برای پاسخ گرفتن پیرامون وضعیت همسرانشان، خود را به روی ماشین او می اندازند، چون ماه‌ها خبری از وی ندارند.
سکانس سوم: زنانی در اعتراض به سی سال بازداشت غیر قانونی، اعدام، قتل، زندان وحتی بی‌خبری از عزیزان خود هر شنبه قرار میگذارند به پارک لاله بروند و اعتراض خود را به این شکل نشان دهند، اما با تهدید، بازداشت و زندان مواجه میشوند.
گفتگو با خدیجه مقدم
 
25/09/2012
by ارشاد علیجانی
 
 
: آنها سکوت نمیکنند و حق خود را میخواهند، همانگونه که قبل از انقلاب مادران به دنبال حق فرزندان زندانی خود بودند و چه در ده شصت و چه بعد از آن؛ کسی مثل خانم زینالی 13 سال است که سکوت نکرده و همچنان حق خود را میخواهد و به دنبال فرزند خود میگردد ، پسرش که بعد از 18 تیر در منزل و جلوی چشم او از منزل برده اند و از آن روز تاکنون هیچ خبری از وی نیست.

در آخرین نمونه آن، امروز خبرهایی حاکی از صدور حکم سه سال زندان برای خانم‌ها حکیمه شکری، ندا مستقیمی و آقایان مدری رمضانی و محمد ابراهیمی منتشر شد.
در همین راستا، «مادران پارک لاله» طی بیانیه‌ای نسبت به صدور این احکام سنگین اعتراض کرده است.
  در بخشی از این بیانیه آمده است:
در تاریخ 14 آذر سال 1389 تعدادی از خانواده‌ها و حامیان که برای شرکت در مراسم سالگرد یکی از شهدای جنبش سبز به بهشت زهرا رفته بودند، به شکل دسته جمعی و غیرقانونی بازداشت و به کمیته شهر ری منتقل می شوند. از این تعداد سه نفر به نام‌های حکیمه شکری، ندا مستقیمی و مهدی رمضانی (پدر رامین رمضانی که در سال 88 در خیابان به ضرب گلوله کشته شد) را بدون هیچ گونه توضیحی به بند 209 زندان اوین منتقل می کنند. دوره بازداشت موقت آنها با شرایط بسیار سخت و فشارهای شدید روحی- روانی ادامه داشت و پس از گذراندن حبس‌های انفرادی از یک تا سه ماه و بازجویی‌های مکرر، هر یک با وثیقه‌های سنگین از یکصد تا دویست و پنجاه هزار تومان به طور موقت آزاد می شوند.
دادگاه بدوی این سه تن در تاریخ 23 فروردین 1391 به ریاست قاضی مقیسه برگزار شد و هر یک به اتهام تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی در همکاری با مادران پارک لاله به 3 سال حبس تعزیری محکوم می شوند. ندا مستقیمی نیز علاوه بر سه سال حبس تعزیری به دلیل توهین به رییس جمهوری به صد هزار تومان جریمه نقدی نیز محکوم می‌شود.
آقای سید محمد ابراهیمی، نیز در تاریخ 22 آذر سال 1389 بازداشت شده و هم چنان به اتهام توهین به رهبری و همکاری با مادران پارک لاله در زندان اوین بسر می برد. او مدت هفت ماه را در سلول انفرادی تحت شدیدترین شکنجه و فشارهای جسمی و روانی بود که موجب انتقال او به آسایشگاه روانی امین آباد شد و پدر وی پس از دو ماه از غصه فوت کرد. با این که نامبرده در اعتراض به بازداشت و حکم غیرقانونی خود، در دادگاه تجدید نظر حاضر نشد، ولی حکم پنج سال تعزیری او در دادگاه تجدید نظر تأیید شد. سه سال از این محکومیت به اتهام تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی از طریق ارتباط با مادران پارک لاله و دو سال به اتهام توهین به رهبری است.
ما مادران پارک لاله اعلام می‌داریم که این احکام ظالمانه و دستگیری‌ها و تهدیدها، کوچک ترین خللی در پیگیری راه دادخواهانه ما ایجاد نخواهد کرد و تا رسیدن به خواسته‌های بر حقمان از پای نخواهیم نشست. ما ضمن تأکید بر سه خواسته همیشگی خود: لغو مجازات اعدام، آزادی زندانیان سیاسی- عقیدتی، محاکمه و مجازات آمران و عاملان تمامی جنایت‌های صورت گرفته در حکومت اسلامی؛ خواهان لغو فوری و بدون قید و شرط  احکام غیرقانونی و ناعادلانه مادران و حامیان پارک لاله هستیم.
در این رابطه خدیجه مقدم، فعال حقوق زنان و محیط زیست و همچنین یکی از اعضای مادران پارک لاله ایران در گفتگو با بخش فارسی رادیو بین المللی فرانسه گفت:
 «به دلایل غیر قانونی دوستان ما را دستگیر کرده‌اند. حکیمه شکری و مهدی رمضانی- پدر رامین رمضانی، که در حوادث پس از انتخابات کشته شد و همینطور ندا مستقیمی حکم سه سال زندان گرفته اند، حکمی که در دادگاه تجدید نظر هم تأیید شده و متأسفانه خطر اجرای این احکام وجود دارد و ما به این احکام معترض هستیم چون اینها هیچ کار غیر قاونی نکرده اند.
واقعا باعث تأسف است که چنین انسان‌هایی باید بروند زندان و سعید مرتضوی بیرون است. یکی از خواسته‌های ما این است، کسانی که فرزندان ما را زندانی کردند، اعدام کردند و یا زیر شکنجه کشته اند باید محاکمه شوند، فردی مثل سعید مرتضوی باید بیرون باشد و کسانی مثل دوست ما خانم ژیلا مکوندی در زندان است و این باعث تأسف است.»
وی همچنین درباره علت اینگونه برخوردها با مادران پارک لاله میگوید: «آنها سکوت نمیکنند و حق خود را میخواهند، همانگونه که قبل از انقلاب مادران به دنبال حق فرزندان زندانی خود بودند و چه در ده شصت و چه بعد از آن. کسی مثل خانم زینالی 13 سال است که سکوت نکرده و همچنان حق خود را میخواهد و بدنبال فرزند خود میگردد، پسرش که بعد از 18 تیر در منزل و جلوی چشم او از منزل برده‌اند و از آن روز تاکنون هیچ خبری از وی نیست.»

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر